Bir zamanlar neredeyse bütün içkileri
tatlandırmak için bitkiler, meyve baharatları, meyveler veya ağaç kabukları
kullanılırdı. Örnek olarak, vermut, cin, aquavit, bira ve bir çok likörü
gösterebiliriz.
Şerbetçiotu çok eski medeniyetler
tarafından da bilinmekte idi. Genellikle bahar dönemindeki genç filizleri
kullanılırdı. Şimdi özel yetiştirme alanları vardır.
Muhtemel adı Humulous Lupilous’tur ve
biraya katıldığında keskin bir tad oluşur, aynı zamanda güzel kokulu aromalı
bir tada sahiptir.
Bugün şerbetçiotu sadece bira endüstrisi
için yetiştirilmektedir ve değişik yapı ve kalitelerde bir çok çeşidi vardır.
Bazıları zengin bir koku sağlar, diğerleri ise acılık (sertlik)’leri çin
kullanılır.
Avrupa’da sadece dişi şerbetçiotu
kesilerek çoğaltılır, tohuma ihtiyaç duyulmaz, böylelikle erkeğin olmasınında
önemi yoktur. Çiçek tohuma dönünceye kadar beklenmez. Tohumlar alttan
mayalanmış biraların arıtılmasında problem çıkmasına neden olabilirler. Avrupa
kıtasında erkek şerbetçiotu neredeyse yok olmuştur, İngiltere’de ise erkek
şerbetçiotu ale türü bira üreticilerine büyük problem oluşturmazlar
İngiltere’deki bazı türler çabuk olgunlaşırlar ve gübrelendiği taktirde daha
faydalı olurlar.
Dişi şerbetçiotu Acone olarak teknik adı
ise Stroble şeklinde bilinir. Her bir stroble ince petal tabakasından oluşur.
Her bir petalin temelinde tohum vardır, hem tohum hem de petal yapışkan, sarı
salgı bezi taşırlar ve bira üreticilerinin ihtiyacı olan kimyasal maddeleri içerirler,
bunlar aynı zamanda tanen de içerirler.
Şerbetçi otunun kimyasal yapısı çok
karmaşıktır. Humulones olarak bilinen ve acılığı sağlayan asit içerir. Ayrıca
Şerbetçi otunun koruyucu bir özeliği vardır ve bu yüzden bira pastörize edilip
soğutuluncaya kadar koruması için şerbetçi otu katılır.
Şerbetçi otu iğneli ısırganlar ailesine
mensuptur ve üzüm gibi uzun ince dallarda yetişirler. Toplandıktan sonra ateşte
yavaşça kurutulur, soğutulur, balya veya çuvallara basılır. Daha modern bir
teknik ise; ot ezilerek küçük parçacıklar haline getirilir ve vakumlanarak
plastik kaplara koyulur böylece uzun bir ömür ve tazelik verilmiş olur ve bu
saye da geleneksel balya veya çuvallara oranla taşıma maliyeti daha az olur.
Bira üreticilerinin çoğu şimdi bu ufalanmış
şeklini kullanmakta, buna rağmen bazıları geleneksel yöntemi kullanmaktadırlar,
yine bazıları konsantre edilmiş sıvı ot kullanırlar.
Şerbetçi otunun sayısız miktarda çeşitleri
vardır. Bira arpası, su ve ayrı ayrı maya türü gibi şerbetçi otunun iyi seçilmesi
biranın kalitesine çok etki eder. Bira yapımında şerbetçi otu aşağıdaki
özellikleri verir :
Hoş aroma, keskinlik aroması
Mikro organizmaların büyümesini engelleyen
antiseptik
Biranın temizlenmesi
Bazı iyi bilinen şerbetçiotu türleri
Fuggles (İngiltere) : Yumuşaklık
Goldings (İngiltere) : Dolgun acılık
Saaz veya Saazer Çek Cumhuriyeti : Bohemia
kırmızısı daha doğrusu Zatec Çek Cumhuriyeti’nın merkezinde bir şehirden ismini
alır ve Bohemia dünyada kaliteli şerbetçiotunun yetiştirildiği bölgelerin başında
gelir
Cascade (Amerika) : Aroma için
mükemmeldir.
Hallertau (Almanya) : Tatlı narin
Herbruck (Almanya) : Tatlı narin
Tettnang (Almanya) : Tatlı narin
Northern Brewer (İngiltere) : Kuru
